Efteling vs SOS (Scheidsrechter óf Speler)

Ik ken ze niet, de actiegroep Stop Oppressive Stereotypes (SOS). Mijn eerste kennismaking nodigt ook niet uit om hier verandering in te brengen. Niet omdat ik niet racisme vind, wat zij wel racisme vinden. Daar ben ik nog niet uit en het doet er bovendien niet toe. Wat ik wel weet is dat het zinloos is een spel te spelen met een tegenstander die niet alleen deelneemt aan het spel, maar ook bepaald welke spelregels gelden.

SOS: Speler Of Scheidsrechter

SOS eist de verwijdering van stereotyperende poppen uit de Efteling omdat deze racistisch zijn. Het is voor SOS overigens niet van belang of de Efteling het ook racisme vindt. We kunnen in gesprek gaan, maar SOS wil ‘niet onderhandelen over of deze stereotyperingen racistisch zijn of niet. Ondanks de intenties van uw park en de ontwerpers van deze attracties worden deze als racistisch ervaren, niet alleen door ons maar door vele niet witte mensen.‘

Het is belachelijk dat de Efteling uitnodigt om in gesprek te gaan met deze organisatie. SOS werpt een discussie over stereotyperende poppen en racisme op, wil anoniem blijven, maar vervolgens wel aan de discussie deelnemen als speler én scheidsrechter.

Nog voor de discussie, of liever het gesprek, over racisme met de Efteling (en inmiddels ook de rest van Nederland) kan plaatsvinden heeft SOS eerst de spelregels bepaald waar we ons aan moeten houden. Intenties zijn in deze discussie niet relevant, het staat vast dat dit racistisch is hier kunnen we niet over ‘onderhandelen’. En zelfs als het geen racisme is, er zijn mensen die het als racisme ervaren. Punt!

Gekwetst en beledigd

Het lukt SOS ook niet om duidelijk te maken wat Monsieur Cannibale nu precies racistisch maakt. Misschien is er een gegronde reden om deze poppen te verwijderen en zijn ze inderdaad racistisch. Zo ja, dan ben ik de laatste die zich ertegen zal verzetten. Ik hou überhaupt niet van me verzetten, denk dat ik een Fransman was in een vorig leven.

De gegronde reden is in ieder geval niet dat deze poppen worden ‘ervaren’ als racistisch, anderen hierdoor ‘gekwetst zijn’ of zich ‘beledigd voelen’. Dit zijn non-argumenten, #GebakkenLucht. Het zijn subjectieve begrippen en voor ieder persoon is er een andere grens die bereikt moet worden voor deze emotie waarheid wordt. Het is dan ook niet te voorspellen of iemand gekwetst of beledigd zal zijn en het is al helemaal niet te controleren.

Als gekwetst of beledigd zijn het criterium wordt om iets te verbieden dan wordt het snel stil op straat. Het valt me tegen dat blijkbaar nog niet iedereen deze les geleerd heeft na de discussies over de Mohammed cartoons en het tere zieltje van onze vriend uit Ankara.

Efteling in gesprek

Of SOS nu gelijk heeft of niet doet mij er niet toe. Verwijder die poppen of laat ze lekker staan. Ik kom niet in de Efteling dus geen haar op mijn kaaskop die zich eraan zal storen. Het zal de kinderen al helemaal aan hun witte of niet-witte reetjes roesten. Zij komen voor sprookjes, attracties en plezier en ik betwijfel ten zeerste of zij enig besef hebben, zij het bewust of onbewust, van de al dan niet racistische en indoctrinerende praktijken van de Efteling.

SOS krijgt nu meer dan ze verdiend. Wanneer je iemand van racisme beschuldigt en een ultimatum stelt is een uitnodiging tot een gesprek zo’n beetje het laatste wat je mag verwachten. Vreemd genoeg is dit precies waar de Efteling voor open staat, een gesprek over de bezwaren van SOS.

Het minste wat SOS kan doen is het spel eerlijk spelen. 1-op1 met de Efteling en de rest van het land scheidsrechter laten zijn. Het is zinloos een spel te spelen met een tegenstander die niet alleen deelneemt aan het spel, maar ook bepaald welke spelregels gelden.